از امروز به بعد سلسله گفتارهایی را پیش خواهیم برد که از موضوعات روز و بنیادین است و پیش از همه نظر مقامات عالی نظام را به خود جلب کرد و آن پدیده مربوط به آسیب های اجتماعی و چگونگی بررسی و انعکاس اخبار مربوط به آن در جامعه و شیوه جلوگیری از گسترش آن است که به تدریج به تحلیل آنها می رسیم و از نظریات کارشناسان و صاحب منصبان استفاده کرده و در یک جمع بندی مجموع اطلاعات موجود را با مصادیق دقیق علمی مقابله می کنیم تا رویکرد کنش پذیری را در میان مخاطبان و آحاد جامعه ایجاد شود.

تصور این که آسیب اجتماعی پدیده ای محتوم در جامعه ما باید باشد، بینشی منفعلانه و غیرمسئولانه است و صد البته جلوتر که برویم متوجه خواهیم شد که آثار تخریبی آسیب های اجتماعی آنچنان بالا است که اگر مسئولان دولتی به فرمایش مقام رهبری اهتمام لازم را به خرج ندهند، خطرات بالقوه عظیمی کیان مملکت را تهدید می کند.

پیشتر از یک نظریه تحت عنوان نظریه سوم شخص نام بردیم که اگر در میان افکار عمومی این بینش ترویج یابد که هر آن چه که در میان مردم اتفاق افتاده قابل تسری به من نیست، تصوری مسامحه برانگیز است زیرا هیچ یک از آحاد جامعه نمی تواند حاشیه امنیت و مصونیت برای خودش ایجاد کند و در نتیجه نظریه سوم شخص Third Person Effect می تواند نتیجه قشری نگریستن به موضوعات اجتماعی باشد که به طور قطع و یقین پای یکایک انسان ها را می تواند درگیر کند.

رهبر انقلاب درانتهاي سال 95 درجلسه‌اي با مسئولان كشوري، اعتياد، حاشيه‌نشيني، نقاط بحراني شهري، فساد اخلاقي و طلاق را پنج اولويت آسيب‌هاي اجتماعي اعلام كرد و از مسئولان مربوطه خواست كه مصوبات جلسه را پيگيري و نتيجه آن را اعلام كنند. ‏

آسيب يا كجروي اجتماعي به هر نوع عمل فردي يا جمعي اطلاق مي‌شود كه در چارچوب اصول اخلاقي و قواعد عمل جمعي عام رسمي يا غيررسمي جامعه محل فعاليت كنشگران قرار نمي‌گيرد و در نتيجه با منع قانوني و يا قبح اخلاقي و اجتماعي روبرو مي‌گردد‎ .‎به همين دليل كجروان سعي دارند كجروي‌هاي خود را ازديد ناظران قانون، اخلاق عمومي و نظم اجتماعي پنهان كنند. زيرا در غير اين صورت با تعقيب قانوني، تكفير اخلاقي و طرد اجتماعي مواجهه مي‌شوند.‏

آسيب‌هاي اجتماعي پديده‌هايي متنوع، نسبي و متغير هستند. پرخاشگري و جنايت، اعتياد و قاچاق موادمخدر، طلاق، جرائم مالي و اقتصادي و سرقت نمونه‌هايي از آسيب‌هاي اجتماعي جامعه امروزي ايران‌اند كه كم و كيف آنها برحسب زمان و مكان (يعني حال نسبت به گذشته و درشهرها نسبت به روستاها) تغيير مي‌كنند.

بنابراين آنچه امروز در يك جامعة خاص، آسيب يا كجروي تلقي مي‌شود ممكن است فردا در همين جامعه و يا همين امروز ولي در جامعه‌اي ديگر به عنوان آسيب يا كجروي شناخته نشود‎.‎ آسيب‌هاي اجتماعي با وجود برخورداري از تنوع و نسبيت، پديده‌هايي واقعي و قانونمند هستند. جهل نسبت به آنها نافي آنهانيست.

قانونمند بودن آسيب‌ها كنترل‌پذيري آن‌ها را ممكن مي‌سازد. بنابراين آسيب‌هاي اجتماعي قابل درمان و پيشگيري‌اند.